WIEDZA

Ten miesiąc jest czasem ostatnich miodobrań, składania gniazd do zimowli, zwalczania warrozy i początkiem dokarmiania zimowego. W zasadzie podstawową powinnością pszczelarza jest rozpoczęcie zabiegów przeciwwarrozowych. Wprowadza się dostępne leki w postaci pasków lub odymia. Co bardziej doświadczeni pszczelarze mogą stosować kwasy organiczne i inne ekologiczne środki. Wydaje się jednak, że w sierpniu to tylko 1. etap leczenia rodzin pszczelich z warrozy.

Część pszczelarzy dokańcza jeszcze miodobrania letnie. Trzeba jednak zaznaczyć, że bardziej ekspansywni pszczelarze przewożą pasieki na pożytek z wrzosu (w naszej okolicy poligon  Pisz-Orzysz), na pożytek z nawłoci lub późne gryki. Tych pasiek dotyczy problem późnego złożenia i zakarmienia na zimę. Z leczeniem przeciwko warrozie też jest problem.

Po miodobraniach należy podkarmić pszczoły rzadkim syropem (1:1) np. w 2 dawkach 2 +2 litry w odstępie 5-7 dni. Późniejsza krótka kontrola gniazd pozwala na określenie intensywności czerwienia, siły rodziny i momentu rozpoczęcia dokarmiania zimowego. W końcu miesiąca 20.-25.  rozpoczyna się uzupełnianie zapasu zimowego, syropem cukrowym lub syropami glukozowo-fruktozowymi. Rodzina nie potrzebuje jednak w zimowli dużej ilości zapasu, bo zjada  od 0,5 do 1 kg/miesiąc. Ten duży zapas pokarmu stanowi zabezpieczenie wiosennych potrzeb pokarmowych. Nie należy jednak oszczędzać z podawaniem pokarmu, a   wskazówkami odpowiedniego zaopatrzenia rodziny są zasklepiony pokarm pod beleczkami górnymi ramek i ciężar ula. W końcu miesiąca rodziny mają mieć 80% pokarmu w plastrach i oznacza to, że są prawie gotowe do zimowli.

Pszczelarze koncentrują się już na zabezpieczeniu przed motylicą wycofanych plastrów.  Dobra rada dla posiadających beczki jest włożenie po miodobraniu plastrów  i szczelnym (uszczelki w wieku) zamknięciu pojemników. Do nich należy włożyć kwas octowy. W ulach korpusowych ustawia się kolumny korpusów z plastrami w chłodnym pomieszczeniu. Szczelnie zamyka się jej podstawę i górę (np. nakłada się dach). Po pewnym czasie należy jednak przejrzeć plastry i zniszczyć ogniska motylicy. Motylica nie zaatakuje plastrów jak nie ma do nich dostępu. Plastrów po miodobraniu nie powinno się wystawiać do osuszenia dla pszczół, bo przyczynia się to do rozprzestrzeniania chorób (zgnilce!).

Z pewnością można już rozpocząć wytapianie wosku z plastrów. Do wytopu przeznacza się bezwzględnie plastry czarne i uszkodzone oraz z zabudową trutową, i te, które się z jakiegoś powodu nie podobają. Pamiętać należy, że w gniazdach zimujących rodzin jest jeszcze dużo plastrów ciemnych.

Ciągle myśli się o sprzedaży miodów i innych produktów: komu i za ile?

Opracował dr.J.Bratkowski

W lipcu kończy się nawał prac wynikający z konieczności dochowania terminu zabiegów. Pszczelarz nie musi być w pasiece w określonym terminie, co wynika głównie z zakończenia nastroju rojowego. W tym roku to zjawisko miało miejsce przed 25. czerwca. Szybko. Można pomyśleć o urlopie…

W lipcu odbywają się miodobrania z lip, gryki i innych pożytków.

To również czas na przeglądy i podsumowanie jakości rodzin: wydajności produkcji miodu, budowania przez matkę siły, rojliwości itp. Na podstawie notatek z wcześniejszych miesięcy, kwalifikuje się  rodziny do wymiany matek lub nawet likwidacji. Pszczelarzu! Nie oszukuj się, słabe rodziny zostaną słabe a nawet nie przeżyją zimowli.

Po miodobraniach prowadzi się  pierwsze ZABIEGI ZWALCZANIA WARROZY! Dalsze zabiegi wykonuje się na jesieni. To chyba najważniejsze prace w tym miesiącu. Odymianie lub powieszenie pasków zredukuje populację pasożytów i czerw zimowy będzie się rozwijał bez gości w komórkach.   

W lipcu unasienia się jeszcze matki. Tworzenie odkładów to tylko silnych składańców, i poddaje się do nich matki unasienione.

Po miodobraniach obowiązkowe wstępne składanie rodzin i karmienie, aby nie zabrakło im pokarmu do prawidłowego rozwoju. Część pszczelarzy myśli o nawłoci…

Opracował dr.J.Bratkowski

Czerwiec

Wielu pszczelarzy zdążyło zebrać 1. miód mniszkowy i rzepakowy jeszcze w końcu maja a w czerwcu są kontynuowane ostatnie miodobrania z rzepaku ozimego. Pogoda nie rozpieszczała i zbiory okazują się różne w zależności od rejonu, w którym gospodarzył pszczelarz.

W dalszym ciągu sezon rojenia się rodzin jest w pełni. Z biologicznego punktu widzenia, to czas zapewniający najlepsze warunki na rozwinięcie się z roju silnej rodziny, gdyż przed rojem obfitość pokarmu: kwitnienie akacji, lip, a później nawłoci. Dodatkowo warunki pogodowe stabilizują się i pozwalają na dobre unasienienie młodych matek. Pszczelarz jednak dopuszczający do wyjścia rójki ponosi klęskę…

W połowie czerwca zaczynają się kwitnienia gryk i lip. Część pszczelarzy wozi pasieki na te pożytki. Miody pozyskane z tych pożytków są poszukiwane i mają zazwyczaj wysoką cenę. Jaką osiągną przy szalejącej inflacji tego nie wie nikt.

Ciągle jest czas na tworzenie odkładów, które lepiej zrobić, aby nie dopuścić do wyrojenia rodzin. Taki zabieg można rozszerzyć odbierając czerw i pszczoły w celu zasilenie już istniejących odkładów. Czerwiec to korzystny czas na poddawanie matek nieunasienionych. Pod koniec czerwca warto jednak używać matek już unasienionych.

Monitoruje się ciągle stan warrozy w pasiekach. Alert podnosi się, gdy zauważalne są pełzające pszczoły lub robotnice z niedorozwiniętymi skrzydełkami. W skrajnych przypadkach rodziny słabną i zaczynają zanikać. To stwarza pilną konieczność wejścia z zabiegami przeciwwarrozowymi po miodobraniu. O tym pomyślmy przed lipcem…

Opracował dr. J.Bratkowski

Maj - czas intensywnej pracy pszczelarza i pszczół

Maj jest okresem po wymianie pszczół zimowych (długowiecznych) na pszczoły pokolenia letniego. Maj to także czas największego rozwoju nosematozy w pasiekach. Po tym czasie zmniejsza się jej intensywność, jednak wszystko zależy od danego roku. Zauważa się, że są porażone rodziny nie wykazujące objawów tej choroby, budują siłę i gromadzą miód. Wniosek dla pszczelarzy jest taki, że zawsze trzeba dbać o utrzymywanie rodzin silnych. Niektóre rodziny wykazujące się mniejszą dynamiką rozwoju można wzmocnić czerwiem krytym z rodzin najsilniejszych. Wyrównanie siły rodzin w pasiece pozwala na ujednolicenie prac i zgranie ich w czasie, co zmniejsza nakłady pracy.

Druga dekada maja to także czas rojenia się pszczół. Z tego względu należy zadbać o terminowość prac dostosowując wielkość gniazda do siły rodzin: wprowadza się węzę i susz ładny do zaczerwienia. Korzystanie z tego czas daje wysoką liczbę odbudowanych nowych plastrów i higienizuje gniazdo! Matki bardzo chętnie wchodzą na dziewicze plastry a rodziny z tego względu dynamicznie odciagają węzę! Dlatego w pierwszych miodobraniach można wycofywać plastry stare i natychmiast wytopić z nich wosk, bo ich przetrzymywanie grozi porażeniem przez motylicę.

W rejonie Olsztyna zaczyna się w pierwszej dekadzie maja kwitnienie rzepaku ozimego, pewnego źródła pyłku i nektaru i miodu. W tym samym czasie zakwitają mniszek lekarski i drzewa owocowe. Zakończyły kwitnąć podbiał i zawilec. Z innych roślin kwitną: klony, czeremcha, śliwa ałycza a na obrzeżach lasu i miedzach tarnina. Pszczoły mają zatem z czego zbierać pyłek i nektar. Zaczyna się poławianie pyłku, czas założyć poławiacze.

Maj to też okres odbudowy pasieki przez tworzenie odkładów, co zapobiega nastrojowi rojowemu. Jest to także dobry czas na wymianę matek, co należy traktować również jako zabieg przeciwrójkowy. Poddaje się matki nieunasienione, bo dopiero w późniejszym okresie pojawiają się matki czerwiące. Opieka nad odkładami polega na sprawdzeniu przyjęcia i czerwienia matek, dbaniu o zapas pokarmu i zwiększaniu pojemności gniazda, dostawiając głównie węzę.

            Pod koniec maja czas na pierwsze miodobrania…

Opracował Dr J.B.